Doorkijkjes

Stijl omhoog, vol met gaten en grote keien, loopt het weggetje het National park in. Bij de ingang zit een streng kijkende Ranger die volgens mij de hele dag niet van zijn stoel af komt zelfs niet om de slagboom open te maken. Aan het uiteinde heeft hij een touw gemonteerd waarmee hij het ding 'op afstand' bediend.
Het is het einde van de middag, de bladeren van het regenwoud filteren het zonlicht waardoor er een diffuus licht ontstaat wat een magische sfeer oproept.
Op sommige plaatsen is het woud gekapt waardoor je schitterend doorkijkjes hebt.
Onder ons zien we de resten van eens zeer luxe koloniale villas die getuigen van een florissant verleden, toen de plaats nog Kep-sur-Mer heette. In de eerste helft van de 20e eeuw brachten de Fransen en vooraanstaande Cambodjanen hun vrije dagen hier door. Sinds de plunderingen ten tijde van de Khmer Rouge is er nog maar een schim over van de eens zo exclusieve badplaats.
In het noorden vallen, ook van bovenaf, de enorme brede geasfalteerde wegen met even zo grote rotondes op. Ongeveer vergelijkbaar met 6-baans snelwegen in Holland maar dan met een handje vol brommers en hier en daar een verdwaalde auto...het geeft de indruk dat de overheid er vanuit gaat dat oude tijden gaan herleven.
Meer naar het westen zien we de zee, de vele vissersbootjes en Rabbit eiland waar we een middag genoten van de relaxte sfeer. Ook zien we de strook wit zand; Kep beach.
Op zondagmiddag toen we in die richting liepen stuiten we op auto's vol blije mensen die hun kleedjes spreiden onder de vele lommerrijke bomen die langs de kust staan. Naast spicy papaya salade die langs de weg verkocht wordt werd er vooral Crab gegeten.
Op de lokale markt worden deze schaaldieren voor je neus gevangen. In grote manden liggen ze in zee te wachten tot er een koper komt. De vrouwen trekken de manden op de kant waarna je een keus kan maken, en de beestjes linea recta in de pan of op de BBQ verdwijnen..... Verser kan niet!
De gekleurde daken van de rustieke houten restaurantjes aan het strand schemeren ook door de bladeren. Hier vandaan de zon in zee zien zakken en vervolgens het meest heerlijke seafood voorgeschoteld krijgen was een ware belevenis.
Terwijl we bijna het hoogste punt van de berg bereikten zien we tegen de berg aan geplakt de Tempel met zijn gouden dak. We beklommen de honderden treetjes en waren verrast door de serene stilte die rondom heerste.
Ook de vlindertuin midden in het regenwoud waar we de dag ervoor waren, zien we van bovenaf liggen. Exotische bloemen, een watervalletje, een klein verstopt meertje en duizenden vlinders in prachtige kleuren dwarrelde daar om ons heen.
Terwijl ook nu de zon weer bloedrood onder dompelt in de zee, zoeken we onze weg bergafwaarts. Het pad is in het midden uitgesleten door het water wat in de regentijd hier vast met enorme kracht overheen stroomt. Terwijl een aap in de verte krijst, de warmte om ons heen siddert en een eekhoorn over het pad springt zijn we net voor het donker beneden....de Ranger is al naar huis, de slagboom staat open...

We hebben afscheid genomen van Kep. In één dag hebben we 500 km overbrugd en we zijn nu in Battambang, een stad midden op het platteland in het Noorden.
Zonnige groet uit een zeer warm Cambodja , Herman en Mieke