Varanasi, een impressie.

Deze heilige hindoe stad ligt aan de oever van de Ganges. Hindoes komen hier naar toe voor de rituele baden in de rivier en wassen er hun zonden af. Geliefden worden er verbrand aan van de Ganges; het verstrooien van de as hier verleend ‘moksha’, een toegang tot Nirwana, ontsnappen uit de cirkel van geboorte en dood.

Slapend op een rustig plekje aan de rivier, waar de zon opkomt over de Ganges bij een Indiaas ontbijt. Bijzonder is om bediend te worden door de gastvrouw in een prachtige sari.

We bezoeken een 180 jaar oude ashram, een ommuurd complex, strak georganiseerd met een eigen landbouwbedrijf en biogas installatie! Hier leven 10 gurus en 350 monniken. We worden welkom geheten en rondgeleid door 2 jongens; studenten aan de lokale universiteit. Het is een fijne plek en goed om te toeven.

Het schouwspel van de verbrandingen vind ik aangrijpend. In een bootje varend zie je 10 vuren bij een verbrandings-Ghat, grote hopen hout geven van ver de plek al aan. Het hele ritueel is strak geregisseerd; alleen mannen morgen het ritueel bijwonen, leggen hout op de brandstapel en steken deze aan met de eeuwige Hindoe vlam. Na 3 uur is de verbranding een feit en wordt de as aan de familie gegeven en in de Ganges gestrooid. Een ritueel bad in de rivier sluit de ceremonie af.
Het geheel maakte een grote indruk op mij; ik wist wat ik verwachten kon maar het zien ervan geeft toch een schok. Vooral de openheid rond de ceremonie vond ik apart. En de tegenstelling tussen het zakelijke ritueel en de emoties van de familie is opvallend hier. Tenslotte is het bijzonder om te zien dat er koeien tussendoor lopen; het in tenslotte wel India!

Lopen door de smalle straatjes van Varanasi is mooi; alle zintuigen worden aangeraakt. Brommers en motoren wisselen de voetgangers af, vrouwen in kleurig sari’s en sadhu’s komen je tegemoet. Aan de zijkant zijn shopjes waar de eigenaren je luidkeels begroeten en welkom heten. En tenslotte zijn er de koeien, zij doen ook mee. Maar bovenal zijn er de claxons, een teken van aanwezigheid.

De Ganges is een heilige rivier voor de hindoes; het is verbazingwekkend om te zien wat er zich allemaal afspeelt hier. De waterbuffels liggen te herkauwen in het rivierwater, de was wordt er in gedaan, mensen wassen zich hier, en bloemen worden er geofferd.

Ik denk dat na Varanasi er weinig plekken zijn die ik nog drukker vind. Het maakt op mij de indruk van een van de meest verblindende, kleurrijke, onverbiddelijk indiscrete plaatsen op deze aarde.

Het was goed om hier te zijn en even te proeven aan de sfeer en het heerlijke eten, morgen gaan we weer verder richting Allahabad en Agra.

Namaste,
Herman