Feel good biking tour

Heel langzaam beklimt ze het smalle bruggetje en aan de andere kant schuifelt ze er net zo langzaam weer vanaf. Een meisje fietst haar tegemoet en roept iets onverstaanbaars maar het woord farang ontgaat me niet.
Haar ‘non la’ verbergt haar gezicht maar als ze een paar meter bij me vandaan is zie ik de groeven in haar tanige gezicht. En verschijnt er een grote glimlach....
Ik zit op een steen langs het kanaaltje uit te puffen en droom een beetje weg, terwijl herman de omgeving in zijn lens probeert te vangen.
Om me heen grote groene bomen, kleine huisjes, een verweerd houten bootje, de zoete geur van bloemen en aan mijn voeten hardwerkende mieren.
Ze stopt en komt op haar hurken naast me zitten. Blijft lastig om leeftijd te schatten maar ik denk dat ze zeker de tachtig gepasseerd is. Ik lach haar toe en zij neemt haar hoed af en beweegt die zachtjes op en neer voor mijn gezicht zodat een beetje wind wat verkoeling geeft. Net zo langzaam als ze kwam gaat ze weer. In de verte verdwijnt ze over het kleine paadje terwijl wij de fiets pakken en in tegenovergestelde richting onze tocht vervolgen......

De smalle paadjes die hier overal tussendoor lopen zijn de enige toegang tot de huisjes die langs de oevers van de vele kanaaltjes, de mekong delta zijn gebouwd. In een dorpje langs de weg eten we Pho, lokale soep, en worden we uitgenodigd door een groepje mannen een hapje mee te eten. De 'Mekong tea' vloeit rijkelijk en natuurlijk drinken we een glaasje mee. De mensen die we tegenkomen lachen vriendelijk, begroeten ons en willen soms even voelen of die grote witte armen wel echt zijn.
Hoe graag zouden we met hen willen praten en willen weten hoe zij leven. Maar wellicht is juist het non-verbale, het contact op een ander niveau dat maakt dat we ons zo blij voelen, een feel good biking Tour!

Warme groet uit een vriendelijk Vietnam
Herman en Mieke