Naar het Noorden

Wees vriendelijk, blijf lachen en vermijd ten alle tijden nee te zeggen' dit staat geschreven op een instructiebord voor personeel van the railwaystation in Ayuthaya.Die gescheven regels herken ik inmiddels als thaise ongeschreven wetten en ook nu komen we die weer in alle soorten en maten tegen.
Vanuit Ko Lanta zijn we per boot naar Krabi gevaren daar nog een dagje op een tropisch strandje doorgebracht en vervolgens per bus naar Ranong gereisd. Voor een visarun Birma bezocht daarna per nachtbus via Bangkok in Ayuthaya beland.
Reizen is geen enkel probleem alles is goed geregeld en iedereen houdt wel in de gaten of je in de juiste boot, bus of trein stapt. Eigenlijk gebeurd het allemaal als vanzelf.
Een behulpzame mevrouw in een koffietentje zorgde dat we na een lange busreis in een klein paradijsje (Neverland place) terecht kwamen. Een resortje met een bloementuin midden in een thais woonwijkje gerund door twee vrouwen waarvan de een doofstom is en de ander geen woord engels spreekt. Het waren ook hier weer de kleine dingen die maakte dat dit zonder veel woorden zo goed voelde.
Met een gehuurd brommertje verkenden we 'the former royal capital of Siam'. Een stad vol met historie die overal zichtbaar en voelbaar is tussen de oude ruines en tempels maar die bijna onmogelijk is vast te leggen op foto’s. (De bijgaande foto's zijn pogingen daartoe). Een rivier omringd de oude stad, naast allerlei vrachtvervoer, grote bakken getrokken door kleine slepertjes, vind je ook overal kleine pontjes en longtailbootjes. Natuurlijk waren ook hier weer de nachtmarktjes met de meest heerlijke gerechten. Niet alles kennen we, met een vriendelijke lach wordt ons regelmatig iets aangeboden om te proeven; gekleurde slierten op een pannenkoek, knapperig gebakken viskoekjes maar ook een doos met kipnuggets waarvoor de thai in een lange rij staan te wachten.
Verder was Ayuthaya ook touristisch en we waren dan ook zeker niet de enige blanken. Olifanten (voor een ritje op de rug) worden met een vrachtwagen van buiten de stad naar het centrum vervoerd.
Dat er voor farang andere normen gelden dan voor de thai ondervonden we aan den lijve. De stad wemelde van de politie een soort grote brommer/helm controle. Overal reden we in fuiken en tot vier keer aan toe konden we zonder bekeuring doorrijden ondanks dat ons brommertje very old was en dat we helaas niet in het bezit van een helm waren. Ons "No hep" was steeds voldoende en dat was het voor de thai geenszins.
Ondanks dat het goed was besloten we om toch om onze de trip naar het noorden verder voort te zetten en na 5 dagen Ayuthaya door te reizen naar Chang Mai.
Een stukje Thailand wat we nog niet kennen met overeenkomsten maar zeker ook verschillen.
lieve groet, Mieke