Spiegelen

Blindelings de weg weten in een stad die zo ver weg ligt van je thuisland is toch wel erg bijzonder. Wanneer de bus de stadsgrens passeert weten we exact wat er na elke bocht komt en welke richting hij kiest. We hoeven niet na te denken, het is alsof je in door Amsterdam toert en precies weet bij welke halte je uit wilt stappen. We lopen dan ook zonder enige twijfel naar het koffiehuisje waar dezelfde jongen, dezelfde hot coffee serveert. Ook de mevrouw die brommertjes verhuurt reageert nog net zoals vorig jaar en de pont lijkt onafgebroken dezelfde afstand te overbruggen. Zonder enige aarzeling vinden we het hotelletje aan het water waar nog steeds dezelfde rijen vissersboten af en aan varen en waar ’s avonds de zon op dezelfde manier achter de heuvels in de verte ondergaat....
Hoewel precies hetzelfde? Het is net als met een spiegel .......op het eerste gezicht zie je hetzelfde beeld, de grote lijnen zijn hetzelfde maar de details verschillen.
Dit bezoek aan Songkhla lijkt op dat van vorig jaar.... dezelfde plek, dezelfde entourage maar de details verschillen.
Als je oog hebt voor de details dan is ook dat wat bekend is steeds weer verrassend.
Zo ongeveer als de weerspiegeling van de rode luikjes van het national museum in de vijver of zoals de spiegel met de grote barst boven een wasbakje in een openbaar toilet de gezichten vertekent. Of het beeld van een grote groep studenten in een Wat schijnbaar luisterend naar een monnik maar ondertussen druk met het versturen van een sms-je. Bloemen zijn er in de natuur maar net zo kleurrijk op de batik stoffen...en slaapt de man in het bootje of is hij met hele andere dingen bezig?
In de zoo is het uitzicht over de stad nog steeds adembenemend en zijn de tijgers en de leeuwen nog steeds even fascinerend om naar te kijken. Zij schuwen zelfs het water niet meer waardoor ook daarin hun schaduwen levensecht zijn.
Details zien we ook in de schilderijen van de Thaise kunstenaars uit de zuidelijke provincies. Hun emoties, hun gevoel van onderdrukking drukken zij haarscherp af op het witte doek.
Spiegels van de ziel, spiegelend water, spiegelen dat wat was en is...
Voordat het beeldscherm zich vult met Windows 78, spiegelt de zwarte ruit uiteindelijk ook iets wat niet meer precies hetzelfde is als dat van vorig jaar.
Het is nog niet zo erg lang geleden dat ik regelmatig riep: geen jaar naar hetzelfde, elke vakantie weer een ander plekje, steeds weer iets nieuws willen.....
Hoe veranderlijk is een mens ..........ik denk nu alweer aan een volgende keer Thailand en ik weet bijna zeker dat het niet alleen bij denken blijft.
lieve groet van Mieke
PS Morgen vliegt Herman terug naar Bangkok en ga ik met de bus naar Paksong.