Balkonnetje

Zonder wasmachine is het anders…in de afgelopen weken schreef ik terwijl de was rond draaide in het warme sop. In Thailand is dat anders geregeld, voor een paar centen doen ze de was voor je in het hotel. Het is even wennen dat ik nu vanaf mijn stoeltje op het balkon onze belevenissen neerkrabbel.

Vanaf dat balkonnetje kijken we op een park waar druk gesport wordt. Er is een tennisbaan waar je tot ‘s avonds laat de ballen heen en weer hoort gaan en een hal waar elke avond fanatiek basketbal wordt gespeeld. Smorgens al heel vroeg hoor je het ritmische geluid van hardlopers op de roodgekleurde asfaltbaan. In het park gebeurd naast sporten van alles, kindertjes spelen in een speeltuintje onder de bomen, in de middag wordt er een siësta gedaan en in de avond worden de kleedjes uitgerold voor de picknick. Er wordt zelfs een complete bus neergezet die vol zit met boeken, paar tafeltjes met stoeltjes eromheen en er kan gelezen worden. Langs de rand van het park en aan de waterkant staan bromfietskarretjes waar je koffie, allerlei gekleurde drankjes maar ook het heerlijkste schoongemaakte fruit kan kopen.

Op dat balkonnetje eten we elke ochtend ons ontbijtje wat we de avond ervoor bij de plaatselijke super hebben gescoord. Terwijl de tropische vogels zorgen voor een muzikale omlijsting maken we dan plannen voor weer een mooie nieuwe dag.

Via Satun waar we 2 nachtjes bleven zijn we in Krabi beland. Een stad in het zuiden van Thailand. We zijn hier jaren geleden ook samen geweest en niet alles is hier nieuw voor ons. De mannen van de longtailboten roepen nog steeds zodra ze een toerist in het oog krijgen “Boot”, het barretje met de Spy Wine en het Chang bier is nog op hetzelfde plekje en de zeebaars op de nightmarket smaakt nog net zo geweldig als 15 jaar terug. Wel merken we dat het toerisme nog niet op het niveau is van voor corona.

Naast flinke wandelingen in de ochtend en avonduren, fietsen we, huren een brommer, fotograferen we en gaan mee met een boot. Die longtailboten maken een hels kabaal, de motor zit aan een lange stang die de boot voortduwt. Gedenkwaardig is het tochtje over de rivier, langs de vele vissershuisjes en fuiken en door het mystieke mangrovebos. De stilte was zodra die motor daar uit ging, overweldigend.

Lezen doen we allebei graag, onze e-readers zijn een uitkomst bij een lange reis. ‘De brieven kruisen elkaar in de lucht als een gesprek tussen doven’, een prachtige zin uit een boek van Isabel Allende wat ik aan het lezen ben. Ze doelt daarmee op een briefwisseling tussen een moeder en dochter die uiteindelijk zorgt voor een diepe vriendschap waarin ze elkaar beter leren kennen dan als wanneer ze elkaar dagelijks zouden zien. Het doet me denken aan ons blog en alle lieve reacties die we daarop krijgen. Dank daarvoor en wat ons betreft zorgt het voor een blijvend contact die we bij onze terugkomst graag weer onveranderd oppakken.

Terwijl de vogel een toontje lager zingt, de krekels in koor gaan tjirpen en de tennissers de baan weer opkomen zet ik een punt achter het verhaal van deze vrijdag. Volgende week dinsdag gaan we met de boot naar Koh Lanta, daarover in ons volgende blog meer.

Warme groeten,

Herman en Mieke

Route:[e-1f6e9]️Dubai, [e-1f6e9]️Singapore, [e-1f68c]Johor Bahru (Maleisië), [e-1f68c]Malakka, [e-1f68c]Ipoh, [e-1f682]Butterworth,[e-26f4]️Penang, [e-26f4]️Butterworth, [e-1f68c]Kuala Perlis, [e-26f4]️Langkawi, [e-26f4]️Tammalang Pier, [e-1f695]Satun, [e-1f68c]Krabi